Tweede helft januari, het is hartje winter, maar de lente dient zich aan; het vroegste sneeuwklokje bloeit al een maand. Begin februari volgen winterakonieten, krokussen en blauwe druifjes. Het leuke aan die voorjaarsbolletjes is dat ze op allerlei onverwachte plaatsen de kop op steken. Dat komt omdat het verwilderingsbolletjes zijn. Die vermeerderen en verplaatsen zich spontaan, soms door broedbolletjes die door vogels ergens ander ‘geplant’ worden. Soms door muizen die de zaden een paar meter verder laten vallen. Zo ook hier op het kampeerveld. Nu we het blad aan het wegharken zijn zien we overal de eerste puntjes te voorschijn komen. En omdat het veld nu nog niet belopen of bereden wordt krijgen de bollen alle kans om te groeien. De bloemen van verwilderingsbolletjes zijn meestal klein en ook de bloemsteel is hooguit 15 cm lang. Dat maakt ze minder geschikt als snijbloem. Zoals u weet zitten Nederlandse veredelaars en kwekers nooit stil en zijn ze voortdurend op zoek naar verbetering en uitbreiding van het assortiment. Zou door kruising en selectie uit een van die vroege soorten een gewas met een langere bloemsteel gekweekt kunnen worden? En welke soort zou daarvoor geschikt zijn? Gespecialiseerde kwekers van blauwe druifjes (Muscari) is het gelukt bolletjes te kweken en op de markt te brengen, waarvan de bloem als snijbloem toegepast kan worden. Cultivars van Muscari armeniacum zijn daarvoor het meest geschikt. De soort heeft van nature een zeer compact bloemtrosje en de vele kobaltblauwe bloemen zijn voorzien van een mooi wit randje. De nieuwe selecties hebben een steellengte van 20cm. Samen met een takje van een uitbottende hazelaar kun je er een origineel boeketje van maken.

Betsy