Onze Fokkie (de hond) is in de rui. En dat niet zo maar een klein beetje. Als je hem over de rug aait, heb je een hele hand haar te pakken. Onze Fokkie is een gezellige en waakse boerenfox, 12 jaar oud en op 8-jarige leeftijd bij ons gekomen. Jaap heeft hem uit het asiel gehaald. Op die leeftijd kun je een hond niet zoveel nieuwe regels aanleren. Hij was gewend binnen te zijn en kon traplopen. Met als gevolg dat hij ook boven komt. U raadt het al: behalve beneden hebben we nu ook op de bovenverdieping overal flinke plukken hondenhaar liggen. Normaliter heeft een hond twee ruiperiodes. In het voorjaar verliest hij de dikke wintervacht en in het najaar verwisselt hij de dunne zomervacht voor een voller exemplaar. Aangezien tegenwoordig veel honden het hele jaar door ook binnenshuis in een aangenaam klimaat vertoeven is dat tweejaarlijkse proces enigszins verstoort. En dus ruit Fokkie het hele jaar door een klein beetje en tweemaal in het jaar overmatig veel. Ik vind het niet prettig, maar het is niet anders. Het huis iedere dag zuigen en de hond vaak borstelen moeten ervoor zorgen dat ik mijn ergenis in bedwang houd. De hond kan er per slot van rekening niets aan doen. Het is de natuur en ik weet maar al te goed dat de mens niet machtiger is dan de natuur.