Scilla’s (sterhyacinten of streephyacinten) zijn voorjaarsbloeiende bollen. Ze behoren, evenals de gewone hyacint, tot de familie van de hyacinthaceae. Ze vormen echter wel een afzonderlijk geslacht. Er komen zo’n 50 soorten in de natuur voor in een groot verspreidingsgebied in zowel tropisch Zuid-Afrika tot aan de gematigde streken langs de Middellandse Zee. Maar ook in andere delen van Europa en in Azië zijn soorten gevonden. Veel scilla’s zijn al eeuwen geleden bij ons geïntroduceerd en gaan al zo lang mee dat ze helemaal in onze tuinen thuishoren. Het leuke van de scilla is dat zodra de eerste puntjes uit de grond komen, er ook al meteen bloemen te zien zijn. En dat in een tijd dat er nog weinig kleur in de tuin te bekennen is. Eén van de vroegst bloeiende soorten is Scilla mischtschenkoana. Over zo’n naam breek je bijna je tong. Deze scilla is vernoemd naar de Russische botanist Misczenko (1869-1938). Ook al mag de naam dan een verschrikking zijn, de bloem is des te mooier. Deze scilla bloeit min of meer gelijk met de sneeuwklokjes, dus in februari. Ze komen uit de grond met bloemen die een lichtblauwe waas hebben, die vrij snel verkleuren naar hagelwit. De stevige vorst van de afgelopen dagen deert de scilla niet. Ze laten misschien hun bloemen een beetje knikken, maar na de vorst bloeien ze weer even stralend verder. Scilla’s zijn prima voor de verwildering. Binnen een paar jaar heb je in de winterdag een heel tapijt van mooie ster- of streephyacinten in de tuin.

Betsy