Een mensenleven wordt doorgaans gemarkeerd door een aantal mijlpalen, sommigen klein, anderen groot. Meestal ben je je daar niet eens van bewust op het moment suprême, maar pas later bij een gebeurtenis in je leven, waardoor je aan dat moment herinnerd wordt. Je eerste verkering en je eerste ldvd ervaar je vaak wel intens, maar op dat moment niet persé als een mijlplaal, althans ik niet. Zo verging het mij afgelopen dagen bij twee nieuwsfeiten in de krant, allebei betrekking hebbend op Arnhem. Nu wil het toeval dat ik een Arnhems meisje ben, niet geboren in de stad zelf, maar mijn geboortedorp hoort bij de gemeente Arnhem. Een echt Arnhems meisje werd ik pas toen ik naar de middelbare school ging in de stad, een school die vlakbij Theater Rembrandt, Musis Sacrum en V&D stond. Ik maakte kennis met het stadse leven, stadse winkels, stadse kleding en stadse vriendinnen. Ik zag voor het eerst van mijn leven trolleybussen rijden. Ik was er niet verbaasd over, want ze reden overal in de stad. Het was heel gewoon. Pas veel later zag ik dat in andere steden geen trolleybussen reden en dat dit een uniek systeem is voor openbaar vervoer. Gelukkig heeft Arnhem de trolleybussen altijd in ere gehouden en wordt er nu zelfs gewerkt aan een gemoderniseerde versie. In Arnhem maakte ik ook voor het eerst van mijn leven kennis met de roltrap, ja bij V&D. Doodeng vond ik dat de eerste keren, maar later rende ik gewoon naar boven en vooral naar beneden, wedstrijdjes doend wie het eerst aankwam. V&D zal mij dus blijvend doen herinneren aan de roltrap.Info: http://wijnemenjemee.nl/nieuws/van-kermisvermaak-tot-onmisbaar-roltrappen-in-nederland/

Betsy