En nog steeds rijpen er pepers in onze tunnelkas. We hebben wel vaker in het najaar of in december verse pepers kunnen verwerken, maar in januari? Nee, dat kan ik me niet herinneren. Zolang het niet vriest, en dat doet het nog steeds niet, blijven de pepers van groen naar oranje en naar rood verkleuren. De planten zelf zien er onooglijk uit. Jaap is al maanden geleden gestopt met water geven, want hij heeft de ruimte in de kas nodig voor de overwintering van tal van zomerbollen. De tomatenplanten hebben al lang het veld moeten ruimen. Maar in een hoekje staan nog een paar verdorde, verlepte en zo-dood-als-een-pier uitziende peperplanten met o zo fris kleurende pepertjes. Het is eigenlijk een dwaas gezicht. Verse rode peper is heerlijk in stoofschotels of wintersoepen en ik maak er dan ook dankbaar gebruik van. Wél met mate overigens, want als de peper overheerst, vind ik het gerecht niet zo geslaagd. Sommige mensen vinden het lastig om met verse peper te werken, vanwege de vrijkomende stof die voor flinke irritatie kan zorgen aan de slijmvliezen. Als je weet hoe een peper in elkaar zit, is het een koud kunstje. De buitenkant van de peper geeft geen last. De scherpe stof (de capsaïne) zit aan de binnenkant en in de zaden en zaadlijsten, dus daar moet je niet met je vingers aankomen. Als je dat moeilijk vindt, doe je gewoon een paar handschoenen aan. Het helpt niet als je naderhand je handen met water wast. Capsaïne is een alkaloïde en dus een basische stof. Die lossen alleen op in vetten. Dus even je handen in de olie en de scherpe smaak is eraf. Nog even iets over de concentratie van de scherpe stof in pepers. Wij vinden de Madame Jeanette of de Jalapeno's al scherp. Dat is echter nog niets vergeleken met de Habanero-pepers. Die zijn maar liefst duizend maal pittiger. Over heet, heter, heetst gesproken. Mijn smaakpapillen kunnen daar niet tegen. Info: http://www.lagrandeborne.com/moestuin/pepers.htm

Betsy