Vanavond ga ik de eerste confiture van dit seizoen maken. Nu moet ik eerlijkheidshalve wel vermelden dat de aardbeien nog van vorig jaar zijn, maar de rabarber is van dit seizoen, gisteren gesneden en gewassen. Vorig jaar hadden we veel aardbeien. De mooiste exemplaren heb ik in de vriezer gedaan. Ze zien er prachtig uit. Samen met de rabarber, een beetje citroensap, een scheutje citroenbrandewijn en geleisuiker heeft alles nu 24 uur in een schaal in de kelder gestaan. Het ruikt lekker. Het voordeel van het gebruik van geleisuiker in plaats van gewone suiker is dat het mengsel maar kort hoeft te koken. Daardoor worden de stukjes fruit niet helemaal kapotgekookt en wordt het geen moes. En dat vind ik leuk, want dan kun je nog zien wat je op de boterham, de yoghurt of het ijs doet. Ik maak nooit grote hoeveelheden tegelijk. Daar heb ik geen aardigheid aan. Ik denk dat ik vanavond vier potjes kan maken. De eerste serie geeft altijd veel voldoening. Mijn ervaring is dat ik gaandeweg het confitureseizoen steeds nieuwe variaties probeer. Ook dat is erg leuk. Sommige mensen denken dat het veel en tijdrovend werk is. Dat valt nogal mee. Je moet er wel de tijd voor nemen, in die zin dat je het met aandacht doet. Maar dat geldt voor de meeste dingen die je doet of moet doen. Als je resultaat wilt, moet je je hoofd en je hart er bijhouden.

Betsy